evevel zaman içinde kalbur zaman içinde bir yaşlı kadın varmış.yaşlı kadın ramazan bayramı olsun,olmasın oruç tutarmış bu kadın bir gün kur-an-ı kerim öğrenmeye heves etmiş hemen cami hocasının yanına gitmeye karar vermiş bir de bakmış ki hoca ezan okuyor bizim yaşlı kadın acaba ezan okurken taa minarenin tepesinde başı dönmüyormu diye düşünürken ezan sesi kesilmiş bi koşu cami hocasının yanına gitmiş,
-hoca bey ben kur-an-ı kerim'i öğrenmek istiyorum.demiş.
-tabi hanım,ben bizim kıza söylerim imsak vaktinden önce gelir sana bi kaç bişeyler öğretir sen merak etme,demiş.
-hoca efendi ailenle bizim eve geliver de iftarımızı açalım.demiş
-tabii ne demek kırmak istemem.eyer bizimkilerde müsaitse inşallah irademizle geliriz.demiş
-oo hoca efendi açlık nedir bilmezsin sen!
-ne diyorsun be kadın! ben cami hocasıyım,dindarım ben mi oruç tutmuyacağım? ben mi yemek yemeden,su içmeden namaz kılacağım?
-yoo hoca yanlış anlama hele sen beni dinle.ben tam 10 aydır oruçluyum sahurda bir bardak su içip,bir parça ekmek atıp oruç tutarım.
-tamam hanım tamam seninle çıkışılmaz! hadi sen şimdi git hayırlısıyla biz geliriz iftara!
-peki hoca efendi.hadi allaha emanet ol teravih namazından sonrada çay içmeye gelin yarın akşam haa severim ben muhabbeti.
-olur hanım olur hadi allaha ısmarladık.
TAMAMEN BENİM YAZDIĞIMDIR.YARDIMCI OLABİLDİYSEM NE MUTLU BANA.İİ GÜNLER..
