19. yy Fransa’sında bir sanatçının meslek yaşamı belirli bir düzeni izlerdi. İlk önce Güzel Sanatlar Okulu’nda eğitim, daha sonra en umut verici öğrenciler için Roma bursu, daha sonra resimlerinin her yıl ya da her iki yılda bir düzenlenen Devlet Resim Sergisine kabulu ve ardından resimlerinin Palais du Luxembourg’a yani Fransa’nın o dönemdeki modern sanat müzesine alınması ki bu da o sanatçının resmen onaylandığını gösterirdi. Tüm bu yollardan başarıyla geçen sanatçı sonunda da Akademiye seçilirdi. Hem Güzel Sanatlar Akademisi’nin hem de sergi jürilerinin tuttuğu ve en önemli devlet siparişlerini alan bu “resmi” sanatçıların takma adı “pompiers” dir. Pompiers teriminin ressam David’in Sabinler tablosunda çıplak erkek modellere klasik heykellere benzesin diye itfaiyeci başlığı giydirerek poz verdirmesinden kaynaklandığı sanılır. Ancak pompiers kelimesindeki “pomp” yani debdebe, azamet iması da bu lakabın seçiminde etkili olmuştur. “pompiers” genelde yaşamları boyunca çok ün kazanmış ve çok takdir toplamış sanatçılardır.
KAYNAKÇA
· Rosen, Charles and Zerner, Henri “Romantizm and Realism – The Mythology of Nineteenth Century Art”, 1984
· Akgerman, F, G, “1850-1950 Arası Türk Ressamlarının Paris’te Çalıştıkları Atölyeler” Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 1997
· Stokstad, Marilyn, “Art History”, Volume Two, New York, 1999
· İnankur, Zeynep, “19. YY. Avrupa’sında Heykel ve Resim Sanatı” Kabalcı Yayınevi, İstanbul 1997
· Eisenman, Stephen, “Nineteenth Century Art A Critical History”, London 1998
· Rathus – Louis Fichner, “Understanding Art” Second Edition , Syf. 384 New Jersey
· 1989
