Hikayede bir ihtiyarın 40 yıl boyunca esir hayatında ne kadar zorluk çekse de sabrını,ümidini kaybetmemesinden söz ediliyor.Ayrıca yaşlı denizci ümidini hiç yitirmemiş,uzun yıllar vatan hasreti çekmiş ve birgün vatana kavuşacağı inancının verdiği ümitle hayatta kalmayı başarmıştır.Buradan çıkarılacak ders;insanın zor anlarında acı çekerken bile kavuşacağı güzellikleri düşünerek ümidini kaybetmemesidir.
Hikayenin en etkileyici bölümü bence sonuç bölümüdür.Sonuç cümlesi ihtiyarın gemide sallanan sancağı göstererek:
-şehit olursam bunu üzerime örtün!Vayan al bayrağın dalgalandığı yer değilmidir?demesidir.Buradan da bir insanın yaşına,ihtiyarlığına aldırmadan,bayrağının dalgalanması uğruna en büyük isteği olan vatanı görmekten bile vazgeçmesi,şehit olmayı göze alması,cesaret göstermesi şeklinde bir ders çıkarabiliriz.Yaşlı ihtiyarın ırkdaşlarını görünce sevinç gözyaşlarına boğulması da onun milletine olan sevgisini,özlemini gösterir.Dolayısıyla hikaye okuyucuya millet,bayrak ve vatan sevgisini kazandırması açısından önemlidir.
