Uğruna yaşamımı feda ettiğim insanların, bir daha göremeyeceğim o İngiltere'de, huzurlu, tret. ken, refah içinde ve mutlu yaşadıklarını görüyorum. Kucağında benim adımı taşıyan çocuğuyla onu görüyorum. Yaşlanmış ve iki büklüm olmuş olsa da hastalığını yenmiş ve muayenehanesinde huzurla hastalarına bakan babasını görüyorum. Kadim dostları olan, o iyi yürekli yaşlı adamın, bir on yıl daha tüm varlığıyla yaşamlarına güzellik kattıktan sonra, hak ettiği huzura kavuşmak için bu dünyadan göçtüğünü görüyorum.​