Aydınlanma Çağı olarak adlandırılan tarihsel dönem, Aydınlanma felsefesinin 18. yüzyılda doğup benimsenmeye başladığı dönemdir. Batı toplumunda 17. ve 18. yüzyıllarda gelişen ve akılcı düşünceyi eski, geleneksel, değişmez kabul edilen varsayımlardan, önyargılardan ve ideolojilerden özgürleştirmeyi ve yeni bilgiye yönelik kabulü geliştirmeyi amaçlayan düşünsel gelişimi kapsayan dönemi tanımlar.
Aydınlanmaya yol açan başlıca düşünsel gelişmeler Rönesans ve Reform hareketleridir. Aydınlanmanın ilk temsilcileri olarak genellikle Rene Descartes ve Gottfried Wilhelm Leibniz kabul edilir. Almanya'da Johann Gottfried Herder, Immanuel Kant, Christian Wolff; Fransa'da Denis Diderot, Claude Adrien Helvétius, Montesquieu, Jean-Jacques Rousseau, Voltaire; Büyük Britanya'da David Hume, John Locke ve Thomas Paine Aydınlanma çağının en önemli temsilcileridir.
Bu dönemde; Akılcılık, bilim ve teknoloji gelişti. Sanayii inkılabının temelleri atıldı.
Aklın kullanılması ile doğru ve yararlı olan bilgiye ulaşılabileceği savunuldu.
Gözlem ve deney önem kazandı. Bunun sonucu oluşan bilim dalları gelişti.
Doğa bilimlerinde Newton fizik ve matematik alanlarında çalıştı. Kopernik dünyanın güneş çevresinde döndüğünü ve güneş sisteminin varlığını kanıtladı. Galile fizik alanında çalıştı. Dekart analitik geometriyi geliştirdi.
Sosyal Bilimlerde akılcı görüş benimsendi. Jan Jak Russo gibi düşünürler toplumsal konuları işlediler.
Güzel sanatlar ve müzikte ünlü sanatçılar yetişti. (Mozart ve Bach gibi.)
Avrupa’da siyasal ve sosyal gelişmeler oldu.
