Oturduğum mahallede Osman adında bir manav vardı. Tüm çocuklar ona Osman amca derlerdi. Osman Amca uzun boylu, biraz kambur, yaz kış gömlek ve üzerine süveter giyerdi.
Günlerden bir gün okul bahçesinde oyun oynarken elinde bir kutu ile geldi. Kocaman bir kutu. Çok heyecanlanmıştık, içinde ne olduğunu çok merak ediyorduk. Kutusu açtığında içinde en güzel meyveler vardı. Elmalar, armutlar, muzlar…Tüm arkadaşlar toplandık. Osman Amcanın getirmiş olduğu meyveleri bir güzel yedik. Osman Amca ayda bir bize böyle koli içerisinde meyve getirirdi. Onun bu cömertliği bizi öylesine etkilemişti ki. Onun sayesinde bizlerde cömert davranmaya başladık. Elimizdekilerin çıkarsızca arkadaşlarımızla paylaşmaya başladık.
Mahallede her çocuk Osman Amcayı çok sever. Onun böylesine cömert olması bize örnek olmuştu. Aradan yıllar geçtikten sonra hepimiz bir meslek sahibi olduk. Kimimiz bakkal oldu, kimimiz öğretmen, kimimiz iş adamı. Hepimiz de Osman Amca gibi cömert olduk. Sahip olduğumuz şeyleri başkaları İle paylaşmaya başladık. Paylaşmanın ve cömertliğin insana verdiği mutluluğu her zaman yaşıyoruz. Cömertliğimizle biz de başka çocuklara örnek olmaya çalışıyoruz.
