Akşehir: 1919 Önce Tekke Deresi'nin üstü karardı, sonra şimşekler çakmaya başladı, ardından da yağmur boşandı. Kasabanın doğuya me- yilli sokaklarında sağlı sollu ırmaklar peyda olmuştu. Gökyü- zü neyi var neyi yoksa boşaltacak gibi idi. Akşehir 1919'un ba- harını, büyük çöküntüden sonraki ilkbaharı karşılıyordu: Pa- rasızlık, yokluk ve açlığa karşı belli belirsiz bir ümit baharı bekliyordu. Bu ümidin hattâ adını söyleyebilecek bir babayiğit zor çıkardı. Fakat ne de olsa artık üşümeyecekler, hiç değilse soğuktan kurtulacaklardı. Ve soğuk, yaşlılarla çocuklar için açlık kadar yıkıcı idi, açlıkla büsbütün katlanılmaz oluyordu. Kasabada da yalnız yaşlılar, kadınlar ve çocuklar kalmıştı. Dört yıldır dükkânlarla, bağlarla, bahçe ve tarlalarla yalnız onlar uğraşıyor, her şeyin verimi de ona göre düşüyordu. Aylardan beri her ev kocaman bir göz olmuş, yollara dikil- mişti: Her evin beklediği biri vardı, bir yavuklu, bir koca, bir oğul, bir ağa veya dayı... Kimi hastahaneden, kimi dağıtılan kıtasından, kimi esaret- ten gelecekti. Nasıl geleceklerdi? Hangi beden, hangi ruhla ge- leceklerdi? Bunu düşünen veya düşünmeye cesaret eden pek yoktu; arkadaşlar buradaki tüm cümlelerin cümlenin öğelerine ayrılması lazım yardım edermisiniz​