Cevap:
birşeyler yazdım UMARIM İŞİNE YARAR
Açıklama:
Ayakkabı boyacısının bir günü
Bayram Abi sık sık karşıma çıkıyordu bir gün bana geldi ve dedi ki şu takım taklavatıma göz kulak ol bende emanete sahip çıkan biri olduğum için bu görevi kendime vazife bildim. Lütfen bana kulak asın dercesine toplumdaki tüm büyükler gelip ayaklarını öptürürcesine benim önümde durmuşlardı oysa Bayram Abi olduğunda genellikle yanında iş adamları ve yeni yetme memurlar durur ayakkabı boyatırdı oysa ben o tezgaha geçtiğimde kendi sahiplendiğim gibi bir iş yerimin olacağını hiç daha önce düşünmemiştim nasıl olurdu böyle bir şey bu boyacı tezgahından bir saatte geçen müşteri sayısı bu kadar azken nasıl olur da benim yanıma hep boyacılıktan anlamadığımı gören tipler ilişirdi sanırım bu hayatın bir bilmecesi olsa gerek sakhın ha boya yapma demekten öte ben de kendimce bir varoluşsal sancı çekmiştim yani o tabureye benim oturmuş olmamam bir yana fırça ve boyacı küpünü elime tutuşturmuş olması başka bir yana bir anda kendi işine odaklanmanın verdiği bir hışımla ona sarıldım çünkü artık bu benim işimdi sahiplendim onu çünkü işlemesi gereken bir iş yeriydi artık bu benim için bu sorumluluk bilinciyle bu işe koyuldum Çok geçmeden ilk müşterim gelmişti İlk müşteriler her zaman özeldir bilirsiniz bunu biraz da heyecan katarak alelacele bir boyanmış ayakkabı kalktı tezgahın üstünden sonra sırası ikinci ayağa geçti sağ ayaktı bu kez işleme tutulan bana sunulan bu boyacı küpünden farklı bir renkle onu boyamak geçti aklımdan bir an fakat sonra palyaço edeceğimden midir nedir onunla fazla uğraşmadım yani olsun da nasıl olursa olsun artık içten pazarlıklı bir seyyar sanatkar olmuş bununla gurur duyar bir haldeydim ve evet onların başında durduğu esnafın dükkanı gibi artık benim de başımda olduğum bir tezgahım vardı bunun hafifletilmiş endişesi olamaz yani eğer gerçekten isterseniz bir boyacı görevini üstlenmeyi bundan daha iyisini de yapAbilirsiniz
