Kitap:00:00 Biri sizi düşünüyor.
Yavaş adımlarla yanıma geldi,önümde durdu,bir dizinin üzerine çökerek elindeki kaskı bana doğru uzattı,gözlerine baktım.Gün ışığında menekşe gibi parlayan gözlerine...
“Menekşelerin kokusu olmaz,derler,”dedim.Konuyu dağıtmak mı istiyordum yoksa uzun zamandır aklımdaki bir kafeste olan o gözlerinden nihayet konuşmak mı istiyordum emin değildim.
Kaşlarını hafifçe çatıp başıyla onayladı.
“Menekşeleri sever misin,Naz?”
Acıyla gülümsedim ama neyden bahsettiğimi anlamayacaktı bile.”Benim gülleri ve papatyaları sevmem gerekiyor.”İnsanlarla belki de bu yüzden konuşmuyordum,kendimce anlatmama,söylememe rağmen duymuyorlardı.
Kaşlarını daha çok çattı.
Kirpiklerim daha çok titreyince bakışlarımı ondan kaçırdım,yüzümü ondan kaçırdım.İstediğinizi söyleyebilirdiniz ama benim için ağlamak acizlikti,benim için insanların buna şahit olması rezaletti,benim için ağlamak iyi bir şey değildi.
Kaskı başımdan geçirdi.
“Artık ağlayabilirsin,”diye fısıldadı.”Kimse seni görmeyecek.”
Ağlamaya başladım.Sessizce.Bir fısıltı gibi...
Menekşelerin kokusu olmazdı.
İyi çalışmalar, iyi akşamlar, iyi bayramlar, kolay gelsin, en iyi seçersen sevinirim:)
