Günlük hayatta sıkça kullandığımız bu deyimin kökeni Osmanlı dönemine kadar uzanıyor. Fran- sa'yla iyi ilişkilerin kurulduğu bir dönemde İstanbul'a gelen Fransa elçisi, Topkapı Sarayı'nda padişahın huzuruna kabul edilmeyi beklediği sırada işinin acele olduğunu, bir an önce padişahla Biraz önce külahından tavşanlar çıkaran, alev alev yanan çubukları ağzında söndüren, havaya görüştürülmesi gerektiğini söyleyince şu cevabı alır: "Şevkatli padişahımız bugün çok hiddetli. uçurduğu kuşu birkaç sözüyle geri döndürüp ağzıyla ayaklarından yakalayan hünerli bir hokka- bazı dahi huzurundan kovdu. Senin anlayacağın ağzınla kuş tutsan nafile, ama yine de büyük bir hünerin varsa söyle, ileteyim demiş. Bu gibi durumlar için deyimi olarak dilimize yerleşmiştir. Cümle:​