1924 (Bin dokuz yüz yirmi dört) yılında, Tokyo Üniversitesi'nde görev yapan bir profesör, küçük bir köpek yavrusunu sahiplenir. Beyaz tüyleriyle çok sevimli olan bu erkek köpeğe Japonca 'da 'sekiz tane' anla- mina gelen Hachiko (Haçiko) adını verir. Profesör, Hachiko'ya kısa sürede bağlanır. Adeta ayrılmaz iki dost olurlar. Her sabah evden tren istasyonuna kadar sahibine eşlik eden Hachiko, sahibini uğurladıktan sonra da eve geri döner. Bir akşam profe- sör işten dönerken, köpeği Hachiko'nun kendisini istasyonun kapısında beklediğini görür ve çok şaşırır. Bu akıllı köpek, sahibinin akşam eve dönüş saatlerini hesaplamış ve aynı yolu kullanacağını düşünerek istasyona git- miştir. Ondan sonraki bir yıl boyunca her sabah sahibini istasyona kadar götürür ve her akşam iş çıkışında da karşılar. Hachiko saati bir kez bile şaşırmaz Bir gün her akşam yaptığı gibi istasyona gider. Ama sahibi trenden inmez. Hachiko sahibini bütün gece boyunca istasyonda bekler ve gözle- rini gelen trenlerden bir an bile ayırmaz. Ama sahibi gelmez. Ertesi günün akşamında Hachiko yine aynı saatte istasyona gider, bekler. Sahibi yine gelmez. Üçüncü akşam, dördüncü, beşinci akşam yine bekler ama profesör yine gelmez. Çünkü kalp krizi geçirip hayatını kaybetmiştir. Hachiko her akşam beklemeye devam eder. Haftalar, aylar boyunca her akşam istasyonun kapısına gider ve bekler. Tam 10 yıl boyunca... 12 yaşındayken de istasyonun kapısında ölür Hachiko... Japonlar, sadakat ve insan-hayvan ilişkisinin sembolü olarak ölü- münden hemen sonra Hachiko'nun heykelini istasyonun önüne dikerler. Yolunuz bir gün Japonya'ya düşerse Shibuya (Şibuya) İstasyonu'nun kapısında onun heykelini görebilirsiniz. Her yıl Hachiko'nun ölüm yıldönümü olan 8 Nisan'da bütün hayvan severler heykelin önünde buluşuyorlar. Hachiko o istasyonda hala sahibini bekliyor.​