Cevap:
Bu yazımızda çocuk hakları ile ilgili hikaye kısa kısaca olarak bilgi aktaracağız.
Nazlı on yaşlarında bir çocuktu. Ailesini bir trafik kazasında çok erken yaşlarda kaybetmişti. Hayal meyal hatırladığı anne ve babasını düşünmeden bir an geçirmiyordu. Okula gidemiyor bir yetimhanede kalıyordu.
Yetimhanede hiç arkadaşı yoktu. Çünkü Nazlı içine kapanık bir çocuktu. Her şeyi hemen yapamıyordu. Sessiz ve sakin bir şekilde sırasını bekleyen, sormadan konuşmayan, yemeğini yiyip odasına çekilen bir çocuk olarak Nazlı, bakıcılarına da çok saygılıydı. Bu nedenle yetimhanedeki herkes onu severdi.
Okula alışamadığı için bir türlü devam edemeyen Nazlı, bir gün yetimhaneye gelen bir bayan öğretmeni uzaktan görüp merak etti. Annesine benzettiği bu öğretmeni görünce heyecanlanmıştı. Fakat yanına gidip konuşamıyordu. Odasına gidip yatağına yattı ve ağlamaya başladı.
Ertesi gün Nazlı cam kenarında dışarıyı seyrederken yine o öğretmeni gördü. Hemen geri çekildi ve yatağına gitti. Biraz sonra kapı açıldı ve öğretmeni karşısında gördü, arkasını döndü. Öğretmen Nazlı merhaba nasılsın dedi ama cevap alamadı.
Nazlı heyecanlanmıştı, yorganına sarıldı, yüzünü dönmedi. Öğretmen yanına yaklaştı, yatağa oturdu. Nazlı, canım kızım yeniden okula gelmek ister misin, bak ben de bu okula yeni geldim ve kimseyi tanımıyorum birlikte bu işin üstesinden gelelim dedi.
Nazlı, bir an düşündü ve hareketlendi. Yerinden doğruldu ve öğretmene baktı. Öğretmen benim adım Fatma dedi. Bir bakıcısından duyduğu hikaye şimşek gibi kafasında çakan Nazlı bu isimle annesini bir kez daha hatırladı ve gözleri doldu.
Öğretmen durumu anladı ve Nazlı’ya sarıldı. Nazlı da Fatma Öğretmen’e sarıldı bir müddet ayrılmadan ağladılar. Nazlı beni okula götürür müsünüz, dedi. Fatma Öğretmen, Nazlı’ya üstünü giydirdi ve yanında getirdiği okul çantasını ona hediye etti. El ele çıktıkları yetimhane bahçesinden el ele okul bahçesine girdiler. Nazlı artık okullu olmuştu.
En iyi seçersen sevinirim (:
