Cevap:
5 yildiz
Açıklama:
Kurucu babaların önemli bir testten geçtikleri –sonunda Madison’un Federalist Papers’da güçlerini birleştirdiği Hamilton’dan uzaklaşarak tamamen Jefferson’un yanında yer aldığı sürecin başlarında yaşanan- olay “1790 Uzlaşması” olarak adlandırılıyor. Bu olayın önemi devrimin en uç temsilcisinin Hamilton olduğu iddia edilen, ama Washington’un da desteklediği Federalist yorumuyla Jefferson yorumu arasındaki uçurumu, uzlaşmaya rağmen, büyüten bir hadise olmasında yatıyor. Ama aynı zamanda kurucu babaların, sonradan entelektüel ve siyasi açılardan memnun kalmadıklarını belirtseler dahi, nasıl müzakere ederek uzlaşabildiklerini gösteren bir örnek oluşturuyor. Sonuçta ortaya çıkan doküman 1791 Bill of Rights. Bu yetmiyor; Jefferson’un 1800’de Güney eyaletleriyle yaptığı Jefferson uzlaşısı da var. Güzel ancak bu kadarı yetersiz olabilir.
“Yeni yazın” (çok da yeni değil aslında) 1790 ve 1800 uzlaşılarını 1787’ye geri çekiyor. Kitapların isimleri ana temaları gösteriyor. Uzlaşı denen şey her eyaletin 2 senatörle temsil edilmesi veya seçmen koleji sistemi gibi küçük eyaletlere verilen tavizlerin –fazlası var tabii- ötesinde “köleci eyaletlere” verilen tavizlere de dayalı olabilir. Her durumda Federalist Papers Anayasa eyaletlerde onaylanma sürecindeyken onları ikna etmek, özellikle de etkili NY eyaletini ikna etmek amacıyla yazılan polemik yazılar olarak görülebilir. Asıl temel uzlaşma bizzat Anayasa Meclisi koridorlarında, 1787 yılında olmuşsa anayasa yapım sürecine bakış farklılaşır. Federalist/anti-Federalist ayrımının önemi bir ölçüde azalır.
“Yeni yazın” da klasik yazın gibi 1787-1790-1800 uğraklarının her birinde uzlaşının söz konusu olduğunu reddetmiyor. Hatta 1787’nin sanılandan daha derin bir krizi karşılıklı tavizlerle aşmanın net örneği olduğunu ortaya koyuyor. Bu bakışta Madison’un önemi tartışmalar sırasında yazdıklarından ziyade tam da 1787 yılında Philadelphia’da yaptıklarında görülüyor. Yani ABD anayasası her adımında uzlaşma üzerine kurulu bir anayasadır. Çok sayıda değişiklik yapılmıştır; ancak özünün 234 senedir –1861-1865 iç savaşına rağmen- korunabilmiş olmasının nedeni daha ilk adımdaki derin uzlaşı ve bir çekirdek fikir etrafında birleşmedir. Güney hep farklı olmuştur ve çelişki derindi. Ancak anayasa ve ‘birleşik devletler’ korunabilmiştir.
