SELAM!
Konumuza geçelim.
ORMAN SEVGİSİ İLE İLGİLİ HİKAYE:Hikmet, Karadeniz yaylalarının birinde yaşamaya karar verir. İstanbul’dan kalkar ve Karadeniz’e doğru yola çıkar. Karadeniz, ülkesinin ormanlarla zengin bir coğrafyasını oluşturur. Dört mevsim yağış alan iklimi ve yamaçlarındaki ağaç çeşitliliğiyle temiz bir havası ve ormanlarla dolu yaylaları bulunur.
Hikmet, şehir hayatından bıktığı için ilk fırsatta şehirden kaçarak temiz havası olan ve sessizliğe sahip bir mekan arama arzusuyla ormanlar aklına gelince Karadeniz rotasını çizer. Hikmet doğruca Doğu Karadeniz’in engin yükseklikteki derin ormanlarına gitmeye karar verir.
Orada hava temizdir, sular serindir. Her türlü ihtiyacını bir dağ evinde ateş yakarak ve ormanı izleyerek karşılayabilir. Doğu Karadeniz’e vardığında hava yağmurludur. Arabasıyla dağ bayır tırmanır. Daha önceden araştırıp bulduğu dağ evine yerleşir. Eşyalarını düzenler. Ateşi yakar ve ısınmaya başlar.
Gözleri camlarda, sabırsızlıkla sabah olmasını ve ormanın derinliklerine dalmayı bekler. Yorgunluktan uyur. Ateş söner. Bir serinlik hissi gelir. Gözlerini açar ki sabah olur. Hemen kalkar, dolaba koyduğu sütü alır ve yudumlar, biraz peynir ve ekmek yedikten sonra, ormana doğru yola çıkar.
Her ağacın gövdesi farklı farklıdır. Dallarının uzanış şekli, yaprakların yükselişi farklıdır. Fakat baktığında hepsi ağaçtır. Bir ormandır. Tıpkı insan gibidir. Ormanın derinliklerinde ilerlerken çok düzenli bir şekilde yıkılmış ağaçlar görür.
Hayrete düşer, burada da rahat yok der. Doğayı katleden insanoğluna hayıflanır. Kötü sözler söylemek istemez. Mahvetmekte üstümüze yok der. Yolunu değiştirir. Hayvanların seslerini dinlemeye ve akan suların şırıltısını duymaya odaklanır. Aradığını bulur. Orman bir evdir. İnsan için midir bilinmez.
