Kahramanımız hayatının kapılarını başka insanlara yani dış dünyaya kapatmıştır. Kırklı yaşlarında isimsiz roman kahramanımızın yeraltı dünyasını tanımaya başlıyoruz. Romanın kahramanı insanlarla konuşmayı sevmeyen, adeta bir kaplumbağa gibi kendi kabuğuna çekilmiştir. Belli dönemlerde kendinden bile tiksinir. Bir böceği bile zaman zaman kendinden daha değerli görür. Bu sebeple kahramınımız kendi yeraltına yani kendi iç dünyasına çeker. Böylelikle kabuğuna çekilir kimseyle muhattap olmaz.
Kişisel düşünceleri, kimi zaman kızgınlığı, umutsuzlukları, isyankar tavırları ve hayal kırıklığı içinde yaşamına devam etmektedir. Aslında oldukça kızgındır. Bu kızgınlığının asıl sebebi ise toplumun dışında olmasıdır. Kitabın birinci bölümünde bu kızgınlığı , yeraltı dünyasını görüyoruz. İkinci bölümünde ise hayatının genç yıllarında bir kaç arkadaşı ile yarım kalan sohbetlerini tamamlamaya çalışır. Arkadaşları ile zaman geçirmek ister. Ancak kendini o kadar insanlardan soyutlamıştır ki ruh hali ve psikolojisi buna izin vermez. Bunu da kendinin onlardan daha da zeki olduğundan düşünmektedir. Her iletişim çabası hüsran ile sonuçlanmaktadır. Hatta bir kızla tanışır ve aşık olur fakat fevri hareketleri bu aşkın daha başlamadan bitmesine neden olur.
