Cevap:
ÇOCUK KALBİ (Serbest Okuma Metni)
Elveda, Rİvali’deki gezintiler. İşte çocukların güzel arkadaşı geldi! İşte yılın ilk karı dün akşamdan beri tıpkı yasemin çiçekleri gibi lapa lapa, kocaman kocaman yağıyor. Okuldayken karın cama doğru yağıp biriktiğini görmek tam bir keyifti; öğretmen de kara bakıp ellerini ovuşturuyordu ve "herkes" kar topu yapacağını, sonradan tutacak buzu, evdeki sıcacık ateşi düşünmekten hoşnuttu. Kara bakmayan tek "kişi" kendini derse kaptırmış, yumruklarını şakaklarına dayamış Stardi’ydi. Okul çıkışı nasıl da güzeldi, tam bir şenlikti! Hepimiz sokakta çılgınlar gibi dolu dizgin koşuyor, bir yandan bağrışıp, bir yandan da elimizi kolumuzu sallıyor, birbirimize kar topu atıyor ve karın içine dalıp kıpırdanıyorduk. Dışarıda bekleyen anne babaların şemsiyeleri beyazdı, bekçilerin "başlıkları beyazdı," çantalarımız da kısacık zaman içinde beyaza bürünmüştü. Herkes, hatta "demircinin oğlu", yüzü hiç gülmeyen soluk benizli Precossi (Pirikosi) ve bir "çocuğu" omnibüsün altında kalmaktan kurtarmış olan, koltuk değnekleriyle hoplayan zavallı Robetti bile sevinçten kendinden geçmiş gibiydi. Kara hiç dokunmamış olan Calabrialı (Kalabriyalı) çocuk, kar topu yaptı ve onu şeftali gibi yemeye koyuldu; sebze satıcısının oğlu Crossi (Kırossi) çantasını karla doldurdu; "küçük duvarcı" ise bizi katıla katıla güldürdü, babam onu bize davet ettiğinde ağzı karla doluydu ve o ne yapacağını bilmiyor, karı ne tükürmeye ne de yutmaya cesaret edebiliyordu, cevap vermeden tıka basa kar dolu ağzıyla bize öylece bakakaldı. Öğretmenlerde okuldan güler yüzle, hızlı hızlı çıkıyorlardı; birinci sınıf öğretmenim de yağan karın altında koşturuyordu; zavallıcık yüzünü yeşil şalıyla örtüyor, öksürüyordu. Öte yandan yakındaki okuldan çıkmış olan ve o "bembeyaz halının" üstünde bağırıp çağıran, hoplayıp zıplayan "yüzlerce kız" vardı, kar yutup da "bıyıkları beyaza bulanmış öğretmen" ve bekçiler “Eve! Eve gidin!” diye bağırıyorlardı. Ama kışı kutlayan o öğrenci keşmekeşine kendileri de gülüyordu…
Sizler kışı kutluyorsunuz… Ama ne giyeceği, ne ayakkabısı, ne de ısınacak ocağı olan çocuklar var. Uzun uzun yollar kat ederek, köylere inen ve buz tutmuş, kanlanmış ellerinde okullarının ısınmasını sağlayacak bir parça odun taşıyan binlerce çocuk var. Hani neredeyse karlara gömülmüş, in gibi ıssız ve karanlık kalmış yüzlerce okul var ve orada, çığ tehlikesiyle karşı karşıya olan barakalarının üzerine pervasızca yığılan, dur durak bilemeden yağan beyaz kar tanelerine dehşet içinde bakan, dumandan boğulan ya da soğuktan dişleri tıkırdayan çocuklar var. Siz kışı kutluyorsunuz, çocuklar. Kışın sefalet ve ölüm getirdiği binlerce canı düşünün.
Açıklama:
En iyi seçer misin?
