Haşa! Bir fiske buğday unu yok diye haykırdı. Elindeki siyah kütleyi eviriyor, çeviriyor, şaşırıyordu. Cabl Efendi, bu zengin kimyagere "vesika ekmeğini daha ilk defa mı gördüğünü” sormaktan kendini men edemedi. Onun seferberlikten beri ekmeklerini, hizmet ettiği hastaneden aldığı şimdiye kadar hiçbir vesika ekmeği görmediğini duyunca, daha beter şaşırdı. Vatandaşlarının her gün geveleyip geveleyip de yutmaya çalıştığı göremeyecek kadar kendi işiyle meşgul olan bu âlim, şüphesiz bağnaz, tutucu bir "iş bölümü" uzmanıydı. İtirazdan çekindi. İçinden "Aferin koca dübeş sana.." diyerek kalktı. Kaçtı. Mūsrif(savurgan) zannettiği karısı, evin hayatını, kendisi yokken, en akıllı adamlar gibi zamaneye uydurmuştu. Sofraya yağsız bulgur lapasıyla bol bol su konuyordu. Hafta başı idareyi yine eline alınca, Cabi Efendi, hiç bu listeyi bozmadı. "Görmeden bir şeye inanmak" meslegi değilken, Hindistan fakirlerinin yıllarca bir avuç pirinçle yaşayabildiklerine artık inanıyor, "Zahir, insanı besleyen su alacak diyor, sonra ilk ceddimizin sudan çıkma "balik azmanlan" olduğunu iddia eden meşhur varsayımı hatırliyordu. Gel zaman git zaman, ama çok değil, az bir müddet içinde Cabi Efendi parasızlığa, aclığa, çıplaklığa alıştı. Artık onun için doğal yaşam yoksulluktu. Iratlarından (gelir getiren şeyler) aldığı kağıt liralar, eski gümüş çeyreklerin yerini bile tutamıyordu. Mahallenin en fakirlerinden dat ziyade fakirleşmişti. Muhit, telakkiler(anlayış), kıyafetler, hiç dört sene evvelkileri andırmıyordu. Eski karanlık kahvehanenin isli peykelerinde "eyyam ağalan" namı verilen, yeni türeme bir sinifa, semtten de birçoklan karışmış, Şişli'ye göç etmişlerdi. Avrupa'da, Amerika'da olduğu gibi frankla, dolarla değil, rayiç geçer, tedavülde bulunan) akçe lira ile birkaç defa "arşı milyoner" olan bu eyyam ağalarından tanıdıklan hep sefiller cahiller,ipten kazıktan kurtulmuş baldırı çıplaklardı. Iki ev aşırı malul, fakir bir ihtiyarin Abdülvati isminde bir oğlunu tanıyordu. Ilkokulda abteshane duvarlarına kötü şekiller çizdiği için kovulmuş, bir daha hiç okumamıştı. Tulumbacılık, sarhoşluk, dolandırıcılık mesleğiydi. Bir gece Samatya'dan sarhoş dönerken, bir kireç kuyusuna düşmüş, yan belinden aşağısı yanmıştı. Mahallece merhamet edildi. Mazbata yapıldı. Birkaca Guraba Hastanesinde yatırıldı. Çıkınca yalancıktan rakıya tövbe etti.









sıfatları ve zamirleri bulunması gerek boş yorum atmayın puan kazanmak için şikayet edilir ve hesap banlanir:) ​