Dün belediyenin dağıttığı paketi bugün açmak istedim. Paketi koyduğum yere gittim. Paketi açtığımda karşıma birkaç tane tohum çıktı. Anladığım kadarıyla bu tohumlar çam tohumlarıydı. Çok heyecanlandım ve hemen bahçeye çıktım. Beğendiğim bir yer seçerek tohumları ektim. Can suyunu verdim. Heyecanlı bir bekleyişle gözlerimi sürekli oraya diktim.
Yağmur yağdı, güzel kokular etrafa yayıldı, bahçede köstebekler, fareler cirit attı. Kediler, köpekler oyun oynadı. Bahçeli bir evin bütün nimetlerini yaşıyordum. Aylar geçti, çam fideleri kendini gösterdi. Etraf yeşillendi, güzel kokmaya başladı. Bahçeyi daha çok sevdik. Keşke her yer bu şekilde olsaydı.
Yeşili, hayvanları ve doğayı seviyordum. Hayatın devam ettiğini ve yaşamanın önemini bana çok iyi anlatıyorlardı. Eve dönüp televizyonu açtığımda haberlerde ölen insanları görüyordum. Bu bana acı veriyordu. Savaşlarda atılan bombalar, kıyılan canlar ve evlerinden yurtlarından olan insanlar görüyordum.
Barış, huzur, mutluluk insanların hayatından çok uzaktı. Herkes çaresizce izliyordu. Yeşil bir çevreye olan ihtiyaç kadar insanların da ölmemesi, çocukların sağlıklı bir çevrede, en iyi şekilde eğitim görme hakkının korunması gerekiyordu. Ve fakat bu olaylar bitmiyordu. bir ağacın yeşerip büyümesi gibi bu olaylar da sürekli devam ediyordu. Böyle bir yaşanabilir dünya kabul edilemezdi.
En iyi seçebilirmisin
