Açıklama:
HAYAT DEDİĞİMİZ
Hayatınızda En büyük yarayı en yakınlarınız ve sevdikleriniz açar.
Çün kü savunma sistemimiz ; düşmanlarınıza karşı kurulmuştur.Sevdiklerinize karşı değil.
Bu yüzden taşınması mümkün olmayan en ağır yükleri sırtınıza düşmanlarınız değil en yakınlarınız ve sevdikleriniz yükler..
Şu hayatda Yıkılıp da tamir olmayan hiçbir şeyin olmadığını öğrendim. Ama bir tek yıkıntı vardı tamiri uzun süren; gönül yıkıntıları ve hayal kırıklıkları. Kol iyileşir, yen iyileşir ama gönül bir kere yıkıldı mı bir kere kırıldımı asla düzelmez tamiri ise çoook uzun sürer.”
Halbu ki Merhamet sarkaç gibidir önce karşıya gider sonra sana döner. Sonra gene döner hiç durmaksızın gider döner. Bu dünyanın mayasıdır merhamet. O sarkaç durdu mu dünya da durur.”Şu dünyada Ne yaparsan yap lakin merhametini kaybetme..İnsan merhametini kaybettiği gün ölür aslında.
Bu hayatta ne öğrendin derseniz bana,insanın hiçbir şeye yetemediğini öğrendim.”Asla kaldıramayacak taşınamayacak yüklerin altına en yakınlarının ve sevdiklerinin yüzünden girdiğini öğrendim derim ve bu taşınmayacak yükleri taşımaya çalışırken insan o yükleri sırtınıza yükleyenlerin sanki o yüklediği yüklerden haberi yokmuş gibi yardım etmek yerine o yükün üzerine çıkıp önüne aşılamayacak bir duvar olmak için her şeyi yaptığını yani aslında en yakın dost bildiğinin insanların dost değil en uzak yabancı olduğunu öğrendim derim..
