Nasreddin Hoca ile karısı, ahırdaki eşeğe yem verme konusunda inatlaşmışlar. Sonunda bahse girmişler. Ağzını kim ilk açarsa, eşeğe yemi onun vermesini kararlaştırmışlar.
Kadın daha sonra evden çıkmış, komşusuna gitmiş. Nasreddin Hoca da, evin ortasında oturup hiç ses çıkarmadan beklemeye başlamış.
Bir süre sonra, eve bir hırsız girmiş. Nasreddin Hoca’nın sessiz sedasız oturmasından yararlanarak evde ne var, ne yoksa, tüm eşyaları bir çuvala koyup gitmiş:
Bir-iki saat sonra Hocanın karısı eve gelmiş. Eşyaların çalındığını görünce, Nasreddin Hoca’ya.
-Efendi, eve hırsız girmiş, sen neden sesini çıkarmadın? diye çıkışmış. Nasreddin Hoca, karısı konuşunca, sevinçle yerinden fırlamış:
-Hadi bakalım hanım! demiş. Aşağı in, eşeğin yemini ver. Evin eşyaları çalınmışsa da Hocaya bahsi kazanmanın keyfi yetmiş.
