azen insanları anlamıyorum.
birbirlerini kırıyorlar,yeriyorlar ve en ufak çıkarda yüceltiyorlar.
mesela diyorum; bakacağı yüze,yüzünü dönenleri anlamıyorum.
dahası iyiliğe kemlik,kemliğe iyilik eden zat-ı muhteremleri de anlamıyorum.
kemliğe iyilik er kişinin karıdır.zat-ı muhteremleri ironik kullanmıyorum; kendimi de anlamıyorum.
bazen de insan hallerini anlamıyorum...
girdiği her mecliste ahkam kesenleri anlamıyorum.
bilgisi olmadan fikri,fikri olmadan,zikri olanları anlamıyorum.
önüne tutulan mikrofona,kahvede oturup ta işsizlikten dert yananları anlamıyorum.
torpil,rüşvet,dolandırıcılık kelimesi geçince noktayı şerefsizle koyup; fırsatını bulunca,fırsatı kaçırmayanları anlamıyorum.
başkasının mutsuzluğunda yaşama sevincini bulanları anlamıyorum.
kendini değilde suretini dolaştıranları anlamıyorum.
özentileri anlamıyorum.
tikileri anlamıyorum.
emoları anlamıyorum.
el eli yıkar,el de yüzü yıkar; atasözünün neresini anlamadın? anlamıyorum!
her konuda öznel yargıya varanları anlamıyorum.sizin subjektifininize lanet olsun! anlamıyorum!
anadilini bırakıpta ne idiğü belirsiz kelimeleri kullanan ve bunu da statü göstergesi sananları da anlamıyorum.hay statüne...içimize işlemiş! anlamıyorum!
neden nüfusumuz çoğaldığı halde yalnızlaşıyoruz? anlamıyorum!
mesela; neden cep telefonu denen bir şeye bu kadar bağlandık? anlamıyorum.
neden teknoloji denen canavarın bizi kemirmesine müsaade ediyoruz? anlamıyorum!
neden artık,karşı dairede kim oturuyor bilmiyoruz? anlamıyorum!
neden bu kadar sanallaştık? anlamıyorum!
insanlar neden sosyal paylaşım sitelerine hapsolurlar? anlamıyorum.
hapsolurlar da neden çevrimdişi kullanırlar? amacına ters değil mi? anlamıyorum!
bu kadar mı işledi içimize yalnızlık? anlamıyorum!
daha bir çok şeyi anlamıyorum...
iki kuruş çıkara beş kutu yalakalık yapanları anlamıyorum.
faturalardaki bilmem ne payını anlamıyorum.
benzindeki vergi dudağımı uçuklatıyor; anlamıyorum.
'her şey güzel olacak...'anlamıyorum.
neyse...
ama takmıyorum; ben zaten insanları anlamıyorum.
