Karanlık çağ olarak da bilinen Ortaçağ 5-15 yy arasında gelişen bir süreçtir. Kilise her şeyin hakimidir. İnsani olan her şey yasaktır. Din ön plandadır. Bu dönem müziğin gelişimine ciddi ölçüde ket vurmuş ve yavaşlatmıştır.
Bu dönemde kilisede çalgısal müzik yasaklanır. Artık kutsal ses insan sesidir. Müzik artık sadece Tanrı için yapılan, ibadet için yapılan bir araçtır. Ortaçağ müziği tek sesli ilahiler den oluşan ve koroların yer aldığı bir müzik olarak devam eder. Müzikteki bu gerileme uzun sürer. Yeniliğe ve yaratıma kapalı bu dönemde müzik ve sanat dalları nın gelişimi durmuştur.
Koro müziğinin temaları ise İncil öyküleri ve dualardır. Müzik duaları kolay akılda tutabilmek için bir araçtır artık. İnsanların müzik alanında deneyler veya yenilikler yapması yasaktır.
RÖNESANS MÜZİĞİ
Ortaçağ döneminden sonra yani 15, yy a gelindiğinde müzik alanında önemli gelişmeler olmaya başlar. Yasaklar kırılmaya, yaratım alanında yenilikler ortaya çıkar. Müziğe hareket gelmeye başlar. Dini havadan çıkar ve neşeli, canlı bir özellik kazanır. Dans müziği, çalgısal müzik yapılmaya başlar. Ritimler güçlenir hem dini hem de din dışı müzikte kendini gösterir. Armonik yapı zenginleşir ve Rönesans müziğinde disiplini oluşturur. Birden fazla sesin aynı zamanda verilmesiyle oluşan müzik yapıtları ortaya çıkar. Çok sesli müzik artık gelişmeye başlamıştır.
Bu dönemde Fransa’da chanson ve rondo adı verilen halk şiirlerinin bestelenmesiyle oluşan yeni türler ortaya çıkmaya başlar.
Rönesan döneminin en önemli özelliği Ortaçağ’dan sonra çok sesli müziğin gelişimidir. Birden fazla ses eşzamanlı olarak kullanılır ve pek çok enstrüman bir arada çalınır. Karmaşık bir armonik yapı önem kazanır. İki çeşit kalıp vardır. Dans müziği için olan karmaşık ritimler ve tekdüze olan izoritmik düzendir.
