İnsan yaradılışında var olan küçümseme duygusu, nedense fakirliğin sefil görünümü karşısında hemen kımıldanır ve fakirler aşağı görülür Aslında bu uygun ve doğru bir davranış değildir Ancak, gerçek anlamda aşağılık duygular ve mizaçlar hor görülebilir Fakirlikle insan iradesi arasında bir ilgi kuramadığımız gibi, fakir olma halini her zaman insan karakterine mal edemeyiz Yani hiç kimse kendi isteğiyle sefil ve perişan duruma düşmez İnsanları böyle acı durumlara iten şartlardır, bilgisizliktir Bu durumda olan insanlara karşı takınmamız gereken tavır, onlara in sanca el uzatmak olmalıdır
Toplumda zararlı bir kitle vardır; tembeller Tembellik insan ruhunun uyuşması ve paslanması demektir Fakirliğin aksine tembellik, insan iradesine bağlı bir haldir; bir çeşit alışkanlıktır Bunu kendilerine mal eden insanlar ne kendilerine, ne de başkalarına faydalı olurlar Dostları bile onları “yüz karası” olarak nitelendirir Gerçekten tembellik, varlığının anlamını bile bile yitirmek olduğundan yüz karasıdır; ayıplanacak ve hor görülecek bir haldir
