Küçükken hiç bir şeyi bilmezsin umudun hep vardır. Deniz gibi masumsundur hallerin vardır ulaşmak istersin.. Yavaş yavaş büyürsün, rüyalarına bile inanırırsın kaybedince bile tekrar ayağa kalkabilirsin. Ama her şeyi bilince her gün bir yerinden bıçaklanırsın durmadan acımadan her gün! Kendi kendine düşünürsün ben ne yaptım diye. Umudunu yititirirsin bir gün canından bile vaz geçebilirsin olanları olacakları normal varz edersin. Bir sınavdan bir nottan düşük alınca aile baskısı sıkıcı akrabalar üstüne gelir hergün. Hikayem ne zaman bitecek diye sorarsın her gün kendine umudunu yitirince. O mükemmel güneş bile seni gülümsetmez.. Balki bir istiraf , balki bur not, balki söylenemeyen gerçekler... Derinden bıçaklar ağlarsın seni dinleyecek kimse olmaz. Seni senden başkası anlamaz. Ama Rabbim hep senin yanındadır. Yenmek ve şu hayatın tadı için umudun bitince inadın başlasın ama bitmesin. Kazanınca belkide bu yaşadıkların seni güldürecek, balkide hayat sana gülecek..

BİLEMEZSİN..