"Aksine," dedi Reyyan. Aklına yine hafızasından silinmeyen yüzü gelmiş, Reyyan donuklaşmıştı. "Beğenilmeyecek biri değil o. Fakat bu durum bana tuhaf geliyor. Evlenmek için başka kız mı yoktu neden beni seçti diyerek kendi ken- dimi bitiriyorum." "Sen çok güzelsin bir tanem, bu durumu dert etmen tu- haf asıl." Bu ikna cümlelerine yenilmeyi istemiyordu Reyyan. Bakışlarını boşluğa sabitleyip öylece bekledi. Onun bu dü- şünceleri kuruntuydu herkese göre. Zehra Hanım kızının yüzünü avuçları arasına aldı. Reyyan annesine mecburen bakmak zorunda kaldığında, kaşlarını olabildiğince çattı. "Eğer böyle surat asmaya devam edersen, ne babanı ne de Miran'ı umursarım," dedi kadın. Oldukça da ciddi duru- yordu. "Söz kesilmeden bozarım bu işi. Yeter ki gülsün o gül yüzün." "Korkuyorum anne," dedi Reyyan. "Çok korkuyorum. Ben hiç mutlu olmadım bu yaşıma kadar. Sen de çok iyi biliyorsun. Bir anda böyle bir adam karşıma çıkıp benimle evlenmek isteyince altında art niyet arar oldum. Ne yapa- yım? Bünye alışkın değil, ters tepiyor!" Zehra Hanım gülümsemekle somurtmak arasında bo- calayınca hüzün dolu bir tebessüm can verdi dudaklarına. Biliyordu. Kızı eksik ve yarım büyümüştü. Yıllar önce bu konağa gelin geldiğinde dul ve hamileydi. Bu gerçeği Rey- yan'a, büyümeye başladığı ilk zamanlarda sürekli söylemiş, kızının bir yalanla büyümesini engellemişti. "Severek yapılan evlilik, dünyadayken cenneti tatmak demektir. Sevmediğin biriyle yapılan evlilik ise, bile bile ce- hennemi yaşamak gibidir. Hangi anne kızını göz göre göre ateşe atar ki?"


buradaki fiilimsileri bulurmusunuz ?​