SINAN VE BULUTLAR Mevsimlerden sonbahardi Dışarıda rüzgâr, gökyü- zünde yağmur bulutları. Sinan içeride bunalınca bal- kona çıkıp sandalyeye oturdu. Karşıda görünen birkaç ağaca baktı. "Geçen yıl burada daha çok ağaç vardı sanki." dedi. Etrafa iyice göz gezdirdikten sonra "Evet, evet. Daha çoktu." diyerek kendini onayladı. Sinan o esnada bazı sesler duymaya başladı. Aşa- ğıya, yan balkona bakıp sesin kaynağını aramaya baş- ladı. Başını kaldırıp gökyüzüne baktı. İki bulut kendi aralarında sohbet ediyorlardı. "Merhaba bulutlar!" dese de, bulutlar Sinani hiç duymuyorlardı. Bulutlardan büyük olanı: Sen neden bu kadar grisin, diye sordu. Küçük ve daha gri olan bulut: - Yağmur olup yağmak istiyorum. Ama bir türlü yağamıyorum, dedi üzülerek. Büyük bulut, gri bulutun üzüntüsünü anlıyordu. Üzülme, biz nasıl olsa bir gün yağacağız. İnsanlar o kadar ağaç kesti ki zamanında yağamıyoruz. Asıl insanlar düşünsün, diye teselli etmeye çalıştı. Gri bulutun üzüntüsü hafiflemişti. - Barajlar bile dolmadı. Su sıkıntısı yaşayacaklar. Farkında değiller. Biraz da onlara üzü- - 0 0 0 lüyorum. Büyük bulut, gri bulutun sözlerini onaylayarak: Doğayı korusalar keşke. Ağaçları kesmeseler, fabrikalarda önlem alsalar, havayı, suyu, - toprağı kirletmeseler.... Sinan sohbetlerine katılmak istese de sesini bir türlü duyuramadı. Sohbetlerine devam eden iki bulut, rüzgârın etkisiyle oradan uzaklaştı. Özgür Utku SECG​