11 "1 Parmak Uçları Resim bilmiyorum menin yapıyorum ama gármiyorum ki! Neye benzediğini, nasıl bir şey çizdiğimi yüzden!" Bu defa Mert de gülüyordu. "Peki, renkleri sana öğret- söylüyor? 'Gökyüzünü mavi yap, mavi de şu Sağdaki falan mı O "( Peki... Mavinin neye benzediğini öğrenmek istedin mi hiç ?" Doğan bu defa gülmedi. Biraz sessiz kaldı. Sonra sakin bir şekilde açıklamaya başladı: "Mert, ben senin gözlerini kaybetmene üzülmeni anlamıyorum. Çünkü bu benim için bir kayıp almadı. Şu an senin eksikliğini çektiğin sey de benim için eksik değil. Ben hiç moviyi görmedim. Neye benzediğini ağrenmeyi de dusun me- dim. Ama Siz... yani sen değil tabii aslında... normalde görenler... O kader çok maviyl görmekten, kırmızılardan yesillerden bahsediyorlar ki; ister istemez bunu bir eksik olarak algılamaya başlıyorum ben de." "Şey..." mi diyor?" "Evet öyle olduğu oluyor." "Bir şey söylemene gerek yok. Bir anda sana patladım. Abim, babam... Herkes o kadar çok böyle şeyler yapıyor ki. Yani tamam, bazen yardıma ihtiyacım duyor, Mesele film izlemek istiyorum, diyalog çoksa ya da ses effektleri, müzikler fazlaysa güzel aluyor ama bazen birinin bana Sahnedeki görüntüyü anlatması gerekiyor. Hatta geçenlerde bu yüzden Deniz'le çok fena kavga bile ettik." Deniz ?.." Ağabeyim." "Anladım." "Neyi anladın Mert? Anlayamazsın ki. Bu benim hayatım. Anlayamazsın. Ben de Seni anlayamam. Ben de senin quanti piskelagini bilemem. Kim bilir ne kadar üzülüyorsun. Sen mesela şimdi bir ameliyat geçirip gözün açılsın istersin, değil mi ?" "Tabii ki isterim! Kim istemez ?" "Ben istemem." Mert yine anlamamıştı. Doğan daha fazla açıklama yapmedi. Ame doğru söylüyor- du. Gözlerinin açılması hayata yeniden başlaması demekti. Mert Için kör olma- Si neyse, Doğan için de bundan sonra görmeye başlaması aynı şey demekti neredeyse. Mert'in rüyası, Doğan'a kabus olurdu ancak. "Belki bir günlüğüne. Nasıl bir şey olduğunu öğrenmek için..." Doğan'ın uzun sessizliği ardından ağzından çıkan bu cümleler, Mert'e kendini iyi hissettirmişti. Doğan gerçekten böyle düşündüğü için mi böyle konuşuver- mişti Sonradan; yoksa Mert'in çok üzerine gittiğinden ilimli davranarak anun istediğini yapmasını mı Sağlamaya çalışmıştı? Bunu gerçekten ne mert, ne Dağan biliyordu... "Hadi o gün bugün olsun mesela, Anlat bakalım mayi nasıl bir şey?" Mert, denizlerin ve gökyüzünün mavisinin serinliğini, yeşilin ferahlığını, kırmızı- nın yakıcılığını, sıcaklığını anlattı uzun uzun. Dakunorak, duyarak tarifled: renkleri... Birlikte bir düşü yaşıyor gibiydiler. Renklerin arasında kay balurken, aslında esas renklerin bu aralarındaki farklılıklar olduğunu düşüneret, aynı renklerin duyumsattığı bombasta hislere dalıp gittiler.​