...Ellerini ovalıyordu. Acı acı güldü, sonra içini çekti. Parmaklarıyla oynarken
söze neresinden başlayacağını kestirememişe benziyordu. Belki de acıma
duygumu gıdıklamak için numara yapıyordu. Belki değil, elbette öyleydi. Öyleydi
ama, pek pek bir tabak kuru fasulyeye kavuşmak için elli, belki de altmış
yaşındaki bir insanın numara yapmak zorunda kalışı acı değil miydi? Kuru
fasulye değil de koltuk meyhanelerinden birinde şarap içebilmek için bile olsa!
Yumrukla adam öldürmesi, taş kalpliliği, şusu busu... Bütün bunlar yalnız onun
suçu muydu?
Bir insan, ekmeğiyle şarabı bulabilmek, onlara kavuşabilmek için neden
"numara" yapmak zorunda kalmalıydı? Topluma karşı olan ödevini yerine
getirmiş bir insan huzuruyla hiç kimsenin karşısında küçülmeden sıcak yemek,
zevkle içilen içki, rahat bir döşek bulmak, insanlığının hakkı olmamalı mıydı?
Birden dikkat ettim, ağlıyordu.
- Ölü mevsim -diye kekeledi- ölü mevsim dolayısıyla işsizim beyefendi. İşsiz ve
açım?
Elimde olmayarak soruverdim:
- Hasta kızınız ne oldu?...
2. Metin
İstiklal Uğruna
...Anlamadınız mı? Bayram var diyorum, işte höcceti! (hüccet:delil) Şimdi iki
Jandarma getirdi. Millî istiklal ordularımız Afyon cephesinde taarruza geçmişler.
Bütün dünyanın gözü bizde imiş. Biz imanımız ve Gazi Babamızla tek başımıza
kalmışız. İhtiyat (yedek) kuvvetler toplanıyor, haydi bakalım, ihtiyatta kim varsa
hazır olsun!.
Bu haber oradakileri sevindirdi. Tekrar sordular:
- Afyon cephesinde mi taarruza geçmişiz?
Muhtar teşbihini şıkırdatarak cevap verdi:
- Evet Afyonda, ilk hamlede cepheyi yarmışız
9. Yukarıdaki metinlerde verilen Cumhuriyet Dönemine ait hikayeler
hangi eğilime aittir? Verilen boşluklara yazınız.