1)Rasim Özdenören'in Gül Yetiştiren Adam'ı yalnızca kendi eylemselliğinin etrafında dönmez; aksine yazarın öngördüğü yaşayışını "Gül" imgesiyle donatarak bir iletinin sözcülüğünü üstlenir. Evin sınırlarının dışında hüküm süren modern dünyaya karşı bütün direncini yalnızca Gül'den alır. Bütün değişim ve açılımlara kapalı bir insan olur. Toplumsal iyinin peşindedir ama toplum, kendini toplumdan dışladığı için, onun farkında değildir. 2) Ortaokulda bir yeğenim var, on altı yaşında, kafası işleyen gürbüz bir delikanlı. Dün akşam, sosyal bilgiler öğretmeninin verdiği bir metni getirdi bana, "Hiçbir şey anlamıyorum." diye. İnsan ağlamaklı oluyor vallahi okuyunca, bakın bir cümlesi şöyle: "Cemiyet fert üzerinde emir ve nehiy şeklinde tazyikini icra eder, ferdin ihtiraslarını tevlid eder." Ne yüzle, ne hakla zorlarız çocuklarımızı böyle bir dili öğrenmeye? Hem de bu yaşta ne anlar çocuk bu yazıdan? Bu dille ne hayata dair bilgi edinilir ne de okuma yazma sevgisi. Sanki cümle kuruluşundan ve konuşma dilinden uzaklaşmak için elimizden geleni yapmışız.

bu paragrafların ana fikrini bulabilirmisiniz​