Yaşlı adam, kulübesinin önünde torunuyla oturmuştu. Beraber, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı. On iki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli, o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı. Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri köpekti bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli görünürken niye ötekinin de olduğunu ve niye renklerinin illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla sordu dedesine. Yaşlı dede, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı."Onlar benim için iki simgedir evlat." dedi.— Neyin simgesi, diye sordu çocuk.— İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.Sözün burasında çocuk, mücadele varsa kazananı da olmalı, diye düşündü ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:— Peki, sizce hangisi kazanır bu mücadeleyi?Yaşlı adam, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:— Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem o!1. Yaşlı adamın, köpekleri kulübenin önünde tutmasının sebebi neymiş?2. Bu metne en uygun başlık sizce ne olabilir?3. Metinde anlatılmak istenen nedir?4. Metinde hangi anlatım biçiminden yararlanılmıştır?5. Metinde kaçıncı kişili anlatım yapılmıştır? Metinden vereceğiniz örneklerle açıklayınız.