Şaşırtan Cevap Okyanusta yol alan bir gemi kaza geçirerek batmıştı. Gemiden sadece bir kişi sağ kurtulmuş- tu. Dalgalar bu adamı küçük bir adaya sürükledi. Adam kendisini buradan kurtarması için Allah'a (c.c.) sürekli dua etti. Günler geçmiş ama ne gelen olmuştu ne de giden... Bu adam daha sonra yağmurdan, rüzgârdan, zararlı hayvanlardan kurtulmak için kendisine bir kulübe yapmaya karar verdi. Ağaç dallarından ve yapraklarından yaptığı kulübeye geminin sürüklediği pusula, konserve gibi şeyleri yerleştirdi. Her gün balık avliyor, pişiriyor, ufku gözlü- yor ve kendisini kurtarması için Allah'a (c.c.) hep dua ediyordu. Bir gün tatlı su getirmek için yürüyüşe çıkmıştı. Geri döndüğünde kulübesinin alevler içinde yandığını gördü. Dumanlar göğe yükseliyordu. Balık pişirmek için yaktığı ateş sıçramış olma- lıydı. Başına gelen bu kötü olay karşısında öfkelendi. Bu ıssız adada kalacağı bir kulübesi de yoktu artık. "Allah'ım! Bunu neden yaptın!" diye feryat etti. Bütün geceyi üzüntü ve keder içinde geçirdi. O kadar dua ettiği halde neden hiçbir şey istediği gibi olmuyordu? Bu düşüncelerle uyuyakaldı. Sabah adaya yaklaşmakta olan bir geminin düdük sesiyle uyandı. Onu kurtarmaya geliyorlardı. Kendisini kurtaran adamlara, Benim burada olduğumu nasıl anladınız, diye sordu. Adamların verdiği cevap onu hem şaşırttı hem de utandırdı: Dumanla verdiğin işareti gördük. - Bu hikâyeyi (Ayşenur Çalıkçı, Onun Dediği Olur, Kaza ve Kader, s. 33.) işaretinden itibaren siz tamamlayacak olsaydınız neler yazardınız?​